مقاله مبانی نظری الگوی ارتباطی خانواده

دانلود مقاله مباني نظري الگوي ارتباطي خانواده

23 صفحه Word -قابل ویرایش

خانواده ابتدایی‌ترین محیط برای کودک است، جایی که او اولین اطلاعات درباره دنیای اطراف خود را کسب می‌کند، رشد جسمی و ذهنی می‌کند، مهارت‌های زبانی و اخلاقی را آموزش می‌بیند و نگرش‌های اخلاقی و روحیاتش در این محیط شکل می‌گیرد.

در خانواده، کودکان نیاز دارند که احساس کنند مورد محبت و توجه اعضای خانواده قرار گرفته‌اند، این ارتباطات عاطفی اساسی برای رشد و شکوفایی شخصیت آن‌هاست. احساس پذیرش و عشق در خانواده، کودکان را به یادگیری مهارت‌های ارتباطی و ایجاد ارتباطات عمیق با دیگران ترغیب می‌کند. در عوض، کودکانی که این احساسات عاطفی را تجربه نکنند، ممکن است در بزرگسالی به دنبال پر کردن این خلاء باشند. در واقع، خانواده به عنوان اولین محیط اجتماعی، کودک را در زمینه‌های مختلفی از جمله آرزوها، نیازها، رفتارها و روابط با والدین آموزش می‌دهد. این محیط، مواردی همچون مهر و قهر، محبت و خشونت، سازگاری و ناسازگاری، وظیفه‌شناسی و مسئولیت را برای کودکان شکل می‌دهد و تأثیر چشمگیری در رشد و تکامل شخصیت آن‌ها دارد.

رفتارها و عملکرد اجتماعی، عاطفی، و عقلانی کودک تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارند. خانواده، به ویژه پدر و مادر، نقش اساسی در شکل‌گیری شخصیت دارند. در این مرحله اولیه زندگی، طرح اساسی شخصیت کودک در محیط خانواده و با تعامل با پدر و مادر به شکل می‌گیرد. این دو فرد به عنوان طراحان و بنیان‌گذاران شخصیت کودک، از طریق رفتارها، نمونه‌گیری، و ارتباطات، نقش اساسی در تعیین زندگی و هویت آینده کودک ایفا می‌کنند.

پاورپوینت تربیت کودک ، در سال های مختلف

رشد اجتماعي – عاطفي

مشارکت فعّال پدران در مراقبت‌های ابتدایی از کودکان، بنیان امنیت عاطفی کودک را می‌ریزد. رفتارهای محبت‌آمیز پدران نسبت به نوزادان، احساس عاطفه‌ی عمیق در فرزندان ایجاد می‌کند. زمان بیشتری که پدران با کودکان خود تعامل دارند، اعتماد به نفس، اطمینان، توانایی، و مهارت‌های اجتماعی کودکان را تقویت می‌کند.

خانواده و تربيت

آدمی در محیط خانه و خانواده، به همراه پدر، مادر، و دیگر اعضای خانواده، بزرگ می‌شود. این محیط و ارتباط با والدین، تأثیر بسزایی در شکل‌گیری ظرفیت‌ها و استعدادهای ذاتی فرد دارد. بنابراین، تربیت کودکان تحت تأثیر عوامل محیطی، به ویژه خانواده، صورت می‌گیرد. یکی از نیازهای اساسی والدین در تربیت، ایجاد ارتباط سالم با کودکان و تقویت روابط سالم بین پدر و مادر است، که این ارتباطات اولین زمینه برای پرورش و رشد نونهالان محسوب می‌شود.

رويکرد سيستمي خانواده

سیستم، به عنوان یک مجموعه از افراد با هدف و منافع مشترک که در جهت ارتباط متقابل همکاری می‌کنند و یک هویت مشترک را شکل می‌دهند، تعریف می‌شود. سلامت خانواده، بستگی دارد به ارتباطات سالم بین اعضا و ایجاد هماهنگی در سیستم خانواده. آگاهی والدین از نیازهای کودکان در هر مرحله زندگی، امکان ارضا کردن نیازها به شکل مناسب و مقبول را مهیا می‌کند. آشنایی با فنون تربیت کودکان، به ویژه در جهان پیچیده امروزی، امری ضروری است تا والدین بتوانند نقش خود بهتر درک کرده و به عنوان پدر یا مادر مؤثرتری با فرزندانشان ارتباط برقرار کنند و در ایجاد روابط موفق با فرزندان خود موفقیت بیشتری داشته باشند.

برای برقراری ارتباط با کودکان، والدین باید مانند یکی از دوستان عزیز و صمیمی با احترام متقابل رفتار کنند. برای درک بهتر مسائلی که کودکان مطرح می‌کنند، از روش‌هایی نظیر انعکاس احساسات و بازگویی گفتار فرد استفاده کنند. این روش‌ها به والدین کمک می‌کنند تا از درستی درک خود از گفتار کودکان اطمینان حاصل کنند و در پاسخ به مسائل کودکان، به دنبال قضاوت ارزشی از درستی یا نادرستی احساسات وی نباشند. به جای پند دادن و توجیه کردن، به کودکان کمک کنید تا مشکلات خود را حل کنند و از ایجاد وابستگی غیرفراگیر جلوگیری کنید.