کارکردهای زبان در ضرب المثل های کوچه اقاقیا

کارکردهای زبان در ضرب المثل های کوچه اقاقیا

17 صفحه آماده پرینت _ قابل ویرایش

فهرست مطالب این مقاله:

• عنوان  – مقدمه – تعریف زبان
• تعریف مثل
• چگونگی ضرب المثل های رمان کوچه اقاقیا
• درونمایه ضرب المثل های رمان کوچه اقاقیا
• طبقه بندی ضرب المثل ها
• رویکرد زبانی ( بررسی ضرب المثل های بدون فعل و دارای واژگان غریب )
• رویکرد بیانی (بررسی ضرب المثل های استعاری و کنایی و آهنگین)

مقدمه ای از این مقاله :

فرهنگ ها با گذر زمان بر اساس نیازهای بشر در طول تاریخ شکل گرفته اند .آن ها چشم اندازی از اسطوره ها، آیین ها، باورهای قومی و ملی و مذهبی  می باشند که برخی به فراموشی سپرده شدند یا با تغییراتی به ما رسیدند.

« فرهنگ هر ملت آمیزه ای از عناصر و خرده فرهنگ های  مختلف است که در تعامل با یکدیگر فرهنگ کلی تری را به نام فرهنگ ملی می سازند » . در ادبیات هر ملتی نمودهای مختلف فرهنگ را می توان جستجو کرد.

نویسندگان و شاعران با ثبت و ماندگاری سنت ها موجب انتقال آنها به آیندگان می شوند. با مطالعۀ بازتاب فرهنگ عامه در متون می توان به نگرش مردم آن عصر درعرصه های گوناگون پی برد.

در گذشته شاعران نقش عمده ای در انتقال فرهنگ ها و باورهای مردم داشتند اما در دنیای امروزی اغلب رمان این وظیفه را انجام می دهد زیرا مردم این دوره با رمان ارتباط بیشتری برقرار می کنند.

نویسندگان از زندگی و مشکلات مردم جامعه در قالب داستان سخن می گویند ، باورها و فرهنگ گذشتگان را در جریان داستان می گنجانند و همین سبب پیوند خواننده و ادبیات می شود .

درآثار بازمانده از اوستا ، صورتی باستانی از واژه فرهنگ یافت نشده است صورت پهلوی آن فَرَهَنگ است که از پیشوند فَر به معنای پیش و ریشه باستانی ثنگ به معنای فارسی هنگ یعنی قصد و آهنگ می باشد .

تصاویری از این مقاله: